L.a. 140/5.0.34
Zure lekuko, Izpiritua eta ura,
ospez betea ziren Jauna !
Dena dirdira, edertasuna duzu jauntzi,
argi zabalaz inguratua zare bizi.
Oihal urdinez duzu gain hartan zuk egoitza,
lanoez gora baizik zurekin ezin goza.
Zure lekuko, Izpiritua eta ura,
ospez betea ziren Jauna !
Zuk hedoi beltzak zaldi karroa, karro gaitza,
haize-hegalen gainen gainean bazabiltza.
haize zaluez duzu zabaltzen zure hitza,
suaren garraz badakizu noiz nola mintza.
Zure lekuko, Izpiritua eta ura,
ospez betea ziren Jauna !
Zoin diren nasai zure egintzak, Jainko Jauna,
zuk egin hoitaz lurra betea dago dena.
Huna itsaso, den izaiterik zabalena,
handi bai ttipi baitabil nasai hor arraina.
Zure lekuko, Izpiritua eta ura,
ospez betea ziren Jauna !
Guziak oro mundu guzitik daude zuri :
Eman dezazun behar orduan zuk janari.
Guziak dire zuk eman horren biltzen ari,
zabaltzen duzun eskutik denek indar berri.
Zure lekuko, Izpiritua eta ura,
ospez betea ziren Jauna !
Begitartea zuk gordetzean denen lotsa!
Zuk hatsa kenduz heien gorputza zer errautsa !
Berpizten dira zuk igortzean zure hatsa,
eta betbetan berritua da mundu hitsa.
Zure lekuko, Izpiritua eta ura,
ospez betea ziren Jauna !
Itzulpena : Xavier Diharce – Iratzeder O.S.B.
Editions EZKILA . Tous droits réservés.
Tonu bat et ‘erdi beherago:
